کد مطلب:122620 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:233
عبادت و زهد امام مجتبی
از امام صادق علیه السلام روایت است كه فرمود:
پدرم از پدر خود خبر داد كه حضرت امام حسن علیه السلام در زمان خود از همه ی مردمان، عبادت و زهدش بیشتر بود و هر گاه به سفر حج می رفت، پیاده می رفت و گاهی با پای برهنه راه می پیمود و هر گاه مرگ و قبر و بعث و نشور و گذشتن بر صراط را یاد می نمود، گریه می كرد، و چون عرض اعمال را بر حق تعالی یاد می كرد، ناله سر می داد و بی هوش می گشت، و چون به نماز می ایستاد بندهای
[ صفحه 123]
بدنش می لرزید به جهت اینكه خود را در مقابل پروردگار خویش می دید، و چون بهشت و دوزخ را یاد می كرد، اضطراب می نمود، مانند اضطراب كسی كه او را مار یا عقرب گزیده باشد و از خدا بهشت را مسألت می كرد و از آتش جهنم بخدا پناه می برد، و هر گاه در قرآن تلاوت می كرد:(یا ایها الذین آمنوا) می گفت: «لبیك اللهم لبیك» و در هیچ حالی كسی او را ملاقات نكرد مگر آنكه می دید كه مشغول به ذكر خداوند است و زبانش از تمام مردم راستگوتر بود و بیانش از همه فصیح تر بود... [1] .
نیز نقل شده كه:
هر گاه وضو می گرفت بدنش می لرزید و رنگ مباركش زرد می شد، سبب این حال را از آن حضرت پرسیدند، فرمود: سزاوار است بر كسی كه می خواهد نزد رب العرش به بندگی بایستد آنكه رنگش زرد گردد و بدنش بلرزد. [2] .
پدرم از پدر خود خبر داد كه حضرت امام حسن علیه السلام در زمان خود از همه ی مردمان، عبادت و زهدش بیشتر بود و هر گاه به سفر حج می رفت، پیاده می رفت و گاهی با پای برهنه راه می پیمود و هر گاه مرگ و قبر و بعث و نشور و گذشتن بر صراط را یاد می نمود، گریه می كرد، و چون عرض اعمال را بر حق تعالی یاد می كرد، ناله سر می داد و بی هوش می گشت، و چون به نماز می ایستاد بندهای
[ صفحه 123]
بدنش می لرزید به جهت اینكه خود را در مقابل پروردگار خویش می دید، و چون بهشت و دوزخ را یاد می كرد، اضطراب می نمود، مانند اضطراب كسی كه او را مار یا عقرب گزیده باشد و از خدا بهشت را مسألت می كرد و از آتش جهنم بخدا پناه می برد، و هر گاه در قرآن تلاوت می كرد:(یا ایها الذین آمنوا) می گفت: «لبیك اللهم لبیك» و در هیچ حالی كسی او را ملاقات نكرد مگر آنكه می دید كه مشغول به ذكر خداوند است و زبانش از تمام مردم راستگوتر بود و بیانش از همه فصیح تر بود... [1] .
نیز نقل شده كه:
هر گاه وضو می گرفت بدنش می لرزید و رنگ مباركش زرد می شد، سبب این حال را از آن حضرت پرسیدند، فرمود: سزاوار است بر كسی كه می خواهد نزد رب العرش به بندگی بایستد آنكه رنگش زرد گردد و بدنش بلرزد. [2] .
[1] بحارالانوار، ج 43، ص 331.
[2] همان، ص 331.